De redding is nabij

Lezers en toehoorders, u kunt opgelucht ademhalen want de redding is nabij. Papa heeft gesproken en het gaat allemaal goedkomen. Lees dit zeer verhelderende stuk literatuurkritiek op kwaliteitsblog Hetvrijevers.nl maar eens. De hele redactie slaakte een zucht van verlichting na het lezen van deze tekst want ondanks ons laag intellect, ons geringe talent in poëzie, maar vooral proza ("te gruwelijk voor woorden"), de allesverzengende schaarste aan inhoud die ons werk zo typeert, ons "vloeken en pies- en poeproepen" (mooi proza hè, loopt lekker ook die opsomming) en meer van dat soort baarlijke tekortkomingen aan ons karakter en ons auteurschap, hebben we gelukkig wel bestaansrecht.

Hier op de redactie waren de fuchsias al op Marktplaats gezet, de laatjes uitgeruimd en de kleurpotloden in keurig gelabelde dozen gestopt. Alle publicaties op ons blog waren tot nader order stopgezet, want iedereen zat met spanning Hetvrijevers te F5'en (F5, voor het geval er lezers van Hetvrijevers komen om onze smeulende resten te bewonderen, is een knop op uw toetsenbord waarmee de huidige pagina - niet uit een boek maar op internet dus - kan worden vernieuwd. Deze handeling stelt u in staat op de hoogte te blijven van actuele veranderingen op desbetreffende webpagina). We hebben alle poep (gniffel) maar weer van de inspiratietafel gehaald en netjes doorgespoeld (door de WC, proest) en ook voor onze pornovideobanden (haha, seks, grinnik) hadden we een goedbetalende koper gevonden. Gelukkig is ons door het Athenaeum van Hetvrijevers bestaansrecht toegekend, en daarvan werden wij zo gelukkig dat we meteen met veel bravoure driewielers voor de hele redactie hebben aangeschaft.

Let wel, de kritiek is zonder meer opbouwend! Onze poging tot poëzie was dapper, en er wordt ons een hart onder de riem gestoken in de vorm van onderstaand kwaliteitsollekebolleke.


Teringkoleretroep!
Galbakkenpokkepest!
Krijg toch de
Hoefkankerkeelkankerkrop!

Godgodverdommese
Godsodegloeiende
Hartkankertyfuszooi!
Zo, dat lucht op


We zijn diep onder de indruk. Maar liefst zes zeslettergrepige woorden. U heeft het zowaar gepresteerd slechts drie keer het woord kanker te gebruiken! En die drie staan niet eens allemaal in dezelfde regel. Slechts twee regels beginnen met God, een verwensing die met een zwierig gevoel voor vormvastheid ook maar drie keer voor komt in uw stoute, overweldigende scheldkannonade. Regel drie hebben wij zelfs uitgeprint en boven alle computers op de redactie laten hangen. Een ziekte vooraf laten gaan door 'Krijg toch de' getuigt van een originaliteit waar wij alleen van kunnen dromen. En dan uw conclusie! De term volta (of chute, zo u wil) wordt herbepaald door de schokkende wending in uw laatste regel. U heeft de arme lezer zeven regels (nu goed, zes) de huid volgescholden op een wijze waar Willem Kloos nog geen brood van lust, o dappere anonieme criticaster, en dan sluit u af met 'Zo, dat lucht op'. Deze zinsconstructie hebben wij in combinatie met een scheldkanonnade nog nooit gehoord, sterker nog, we waren er zelf vast ook nooit opgekomen. Wij buigen diep en nemen onze hoed af voor uw poëtisch talent, dat straalt als duizend zonnen (stralen als duizend zonnen, die beeldspraak hebben wij ooit in een workshop afgekeken van het voorbeeld). Nee, dan onze poging tot het gebruiken van de prachtige versvorm van het scheldkanonnade-ollekebolleke:


Medicijnenstudent

Tering en syfillis
Bloedkanker, cholera
Tyfus en knokkelkoorts
Aids en de bof

Toon eens als dichter uw
Encyclopedische
kennis van ziektes
Pas dan wordt het tof


Hopeloos prutswerk, dat is ons nu ook pijnlijk duidelijk geworden.

Onze rode, nog nagloeiende billetjes lachen dankbaar door hun tranen heen, want dit was het pak voor de broek dat wij verdiend hadden. Onze ogen zijn geopend, we kunnen er eigenlijk vrij weinig van maar we moeten in al onze schattigheid vooral door blijven gaan. We hebben de aandoenlijkheid van een brandende lijster, die genadeloos creperend vruchteloze pogingen doet zijn vleugels uit te slaan en aan zijn kwelling te ontsnappen. Steeds weer neergemaaid door de helse pijn van onze kinderachtige inborst, en de likkende vlammen van ons gebrek aan talent storten wij andermaal moedeloos ter aarde. Wij willen dit redactioneel commentaar dan ook met een zweem van pathologische volhardendheid afsluiten met een laatste ollekebolleke, de laatste schep drek op de modderschuit van onze rederijkerskamer, waarop zelfs de trieste aanblik van een vlag ontbreekt. Gij letterdames en gij letterheren van Hetvrijevers, wanneer gij stip, de wijs of driek van wissen leest, hoort, door onze verzen jaagt hun heilige geest.


Opdat jullie nu begrijpen wat we bedoelen

Geestige taalgrapjes
Zoet en kleinburgerlijk
Light verse is nooit eens
Gemeen of brutaal

Steeds weer die humor uit
Negentienzeventig
Dichters van suiker
met ballen van taal